DŁUGOŚĆ: 50 m.
GŁĘBOKOŚĆ: 20 m.
WYSOKOŚĆ OTWORU: 385 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU: Niegowa, gmina Niegowa, woj. śląskie;
Mirowska Góra.
|
| Otwór jaskini. |
PODSUMOWANIE: Jaskinia ma charakter zawaliskowy, uboga w szatę naciekową, za to zasługuje w pełni na swoja nazwę. Manewrowanie sprzętem, gwałtowne ruchy i zbyt duża liczba osób w okolicy otworu studni wewnątrz jaskini, dają wręcz pewność spuszczenia do niej lawiny kamieni i gruzu. Zbocze leju i mały okap powyżej otworu wejściowego jest bardzo kruchy, a o sprowokowanie zawału nietrudno, ze względu na dużą ilość turystów którzy obchodzą lej dookoła, przy samej krawędzi. W ciągu ostatnich lat, przynajmniej dwukrotnie odgruzowano zacisk będący zarazem wejściem do jaskini. Zalecana duża ostrożność w trakcie zwiedzania. Warto też zostawić zawsze kogoś z zespołu na zewnątrz.
OPIS JASKINI: Wejście znajduje się w sporym leju o stromo opadającym dnie. W upalne letnie dni jest on całkowicie wypełniony zimnym powietrzem wypieranym z jaskini. W najniższym miejscu leja widzimy zawalisko powstałe prawdopodobnie w miejscu pionowej studni. Do wnętrza jaskini prowadzi zacisk, położony nieco wyżej, zaraz za progiem ułożonym z belek, zabezpieczającym go przed zasypywaniem rumoszem skalnym. Za nim znajdują się dwie niewielkie salki. W pierwszej zachowały się polewy naciekowe i stalagmity; dno drugiej zalegają wielkie bloki, wśród których w najniższym miejscu komory znajduje się pionowa, 10-metrowej głębokości studnia prowadząca do dalszych partii. Sala pod studnią stanowi najobszerniejszy fragment jaskini. Leży ona w bezpośrednim sąsiedztwie końcowych części Korytarza Bajkowego jaskini Piętrowa Szczelina. Między najbardziej zbliżonymi do siebie fragmentami obu jaskiń można nawet uzyskać kontakt głosowy. W kierunku SE wysokość sali stopniowo się zmniejsza, na końcu przechodzi ona w zagruzowany komin, położony poniżej zawaliska części wstępnej. Dno Sali Tronowej zalega rumosz i bloki skalne.
HISTORIA POZNANIA: Próżnia ta odkryta została przez właściciela wzgórza przy karczowaniu buka. W okresie międzywojennym eksploatowano tu szpat, prace przerwano jednak w wyniku zawału. Partie za zaciskiem odkryli K. Mazik i P. Kopeć 9 kwietnia 1967 roku. Odkrywcy nazwali tę próżnię Jaskinią Kamiennego Gradu - od kamieni gęsto spadających w trakcie zjazdu. Zinwentaryzowana przez K. Mazika i J. Radziejowskiego w roku 1967.
BIBLIOGRAFIA:
POWRÓT WYŻEJ:
tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń jurajskich.
POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ:
tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.
Ostatnia zmiana 2000.01.23