Jaskinia Śnieżna Studnia

DŁUGOŚĆ:           12700 m
GŁĘBOKOŚĆ:         759 m (+37, -722)
WYSOKOŚĆ OTWORÓW:  1747,6 i 1756 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORÓW: Dolina Małej Łąki, na stokach Małołączniaka.

PODSUMOWANIE: Jaskinia Śnieżna Studnia jest obecnie drugą co do głębokości w Polsce. (Pod pewnym względem nawet najgłębsza, gdyż, aby dojść do dna - w odróżnieniu od Jaskini Wielkiej Śnieżnej - z braku niższych otworów należy pokonać prawie całą jej deniwelację.) Jako jedyna reprezentuje klasyczny typ jaskini gouffre. Górne partie tej jaskini są, jak na warunki tatrzańskie, niesłychanie zbliżone do pionu. Sądząc po niedługim - jak na razie - okresie eksploracji jaskinia ta stwarza ogromne perspektywy eksploracyjne.

OPIS JASKINI: Otwór Śnieżnej Studni, jeden z najładniejszych otworów jaskiń tatrzańskich, sprowadza do ciągów pionowych studni. Prowadzą one do poziomu ok. -500 przez cały czas niemal bez odcinków poziomych. Dolna część tych ciągów, to ogromna (nawet nie tylko jak na Tatry) Studnia Wazeliniarzy, która podwyższona ostatnio na skutek wspinaczki osiąga obecnie 230 m. pionu (!). Dolna część jaskini to rozległe ciągi horyzontalne zawieszone ok. 200 m nad strefą syfonalną, która tworzy kolejne, niższe piętro dostępne tylko fragmentami. Oba piętra łączą się kilkoma pionowymi ciągami (jak można przypuszczać kontynuującymi się wyżej). Wschodnie części jaskini sięgają pod stoki Kopy Kondrackiej, w rejon niedaleki od końca występowania wapieni. Jaskinia ta wydaje się być bardzo ciekawym elementem systemu odwodnienia tych okolic (szczególnie Kopy Kondrackiej, gdzie większe jaskinie nie są znane) i rokuje szanse jeszcze wielu ciekawych odkryć. Jaskinia jest zasadniczo rozwinięta na systemie szczelin tektonicznych o kierunku W-E. We wstępnych partiach jaskini występują formy lodowe, jeden z najpiększych spośród wszystkich jaskiń tatrzańskich.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinię odkryli 30.08.1959 Danuta Sterlau i Stanisław Wójcik na podstawie wskazówek górali, którzy prawdopodobnie znali ją dużo wcześniej (taaki otwór!). Odkrywcy zeszli zaledwie do Sali ze Złomami. Dopiero w 1978 roku na skutek niskiego stanu lodu członkowie AKG Kraków zjeżdżają do -66. Dopiero jednak w roku 1988 po przejęciu eksploracji przez Speleoklub Tatrzański eksploracja rusza pełną parą. Jaskinia osiąga głębokości: -156 w 1984-tym, -260 na początku 1988-go, -600 na końcu 1988-go i wreszcie -693 w roku 1989. Dalsze pogłębienie jaskini nastąpiło w wyniku nurkowań w Syfonie Drzemiącym, W. Bolka (-22 m) i K. Starnawskiego (-33 m). Jaskinia jest obecnie "pod kuratelą" Zakopiańczyków, którzy kontynuują w niej eksplorację, z godną naśladowania postawą dbałości wobec niezaśmiecania tej jaskini.

BIBLIOGRAFIA:

Albrzykowski G., 2002, Jaskinia Śnieżna Studnia, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Wielkie jaskinie Doliny Małej Łąki, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa, s. 40-71.
Filar F., 2004 - Śnieżna Studnia - nowe partie na zachód od Wazeliniarzy, Jaskinie, nr 4 (37), s. 23-24.
Fuja D., 2003 - Śnieżna Studnia: z 'Czekolady' do 'Inki' by przekroczyć 10 km, Jaskinie, nr 4(33).
Fuja D., 2004 - Śnieżna Studnia, Uzupełnienia, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Uzupełnienia, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa, s. 175-183.
Pryjma T.K., 1993, Wspinaczka w Ciemności, wyd. AGADE s.c., Warszawa.
Filar F. 2007, Druga jaskinia Polski, Jaskinie 45 (4/2006).
Filar F. 2009, Studnia Milusi, Jaskinie 55 (2/2009).
Filar F. 2013, Śnieżna Studnia - kominy na Dzikim Zachodzie, Jaskinie 71 (2/2013).

Zdjęcia ze Śnieżnej Studni

W Śnieżnej Studni - zdjęcie ze strony Speleoklubu Tatrzańskiego.		W Śnieżnej Studni - zdjęcie ze strony Speleoklubu Tatrzańskiego.
W Śnieżnej Studni - zdjęcie ze strony Speleoklubu Tatrzańskiego.		W Śnieżnej Studni - zdjęcie ze strony Speleoklubu Tatrzańskiego.

Animacja z programu Polygon Master przedstawia wirujący ciąg pomiarowy Śnieżnej Studni wraz z fragmentem powierzchni.

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz przejść do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2009.09.27