Jaskinia Śpiących Rycerzy Wyżnia

Wejście do Jaskini

DŁUGOŚĆ:            112 m
DENIWELACJA:        26 m (-22; +4)
WYSOKOŚĆ OTWORU:    1424  m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU:   Dolina Małej Łąki, Mały Giewont

OPIS JASKINI: Za otworem w głąb jaskini prowadzi stromy i stosunkowo obszerny korytarz, w którego spągu zwykle zalega płat zlodowaciałego śniegu. Za 3-metrową studzienką znajduje się wejście do wielkiej sali o wymiarach 15x18x10 m. Dno sali pokrywają olbrzymie bloki skalne. Dalej jaskinia kontynuuje się 45-metrowym obszernym korytarzem, który prowadzi do najwyższego punktu jaskini.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinię odkryli prawdopodobnie grotołazi zakopiańscy pod koniec lat 50. lub na początku lat 60. XX wieku.

BIBLIOGRAFIA:

• Luty I., 2000, Jaskinia Śpiących Rycerzy Wyżnia, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.

W końcowej części Jaskini	W końcowej części Jaskini

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić na poprzednią stronę.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2004.06.09