Dziura nad Potokiem

DŁUGOŚĆ:          ok. 150 m.
DENIWELACJA:      niewielka.
WYSOKOŚĆ OTWORU:  ok. 1015 m n.p.m..
POŁOŻENIE OTWORU: Dolina Chochołowska (prawe orograficznie zbocze).  

OPIS JASKINI: Otwór jaskini znajduje się na poziomie Potoku Chochołowskiego. Jaskinia jest bardzo mokra, położona bezpośrednio pod powierzchnią terenu. Występuje w niej jedno stale jeziorko. Okresowo jest zalewana, o czym świadczą szczątki roślinne - gałęzie, igły i mchy naniesione przez wodę i osadzone na stropie jaskini. Jaskinia jest systemem kilku krzyżujących się korytarzy, część z nich ma charakter myty, część zaś zawaliskowy. W środkowej części jaskini znajduje się syfon piaszczysty. Namulisko generalnie jest gliniasto - pylaste. Występują żwiry identyczne pod względem składu jak w Potoku Chochołowskim, zawierające skały krystaliczne.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta dnia 26.06.1933 r., kiedy to S. i T. Zwolińscy oraz J. Zahorski rozkopali otwór, po czym dostali się do wnętrza. Odkrycia dalszych korytarzy o dl. ok. 30 m. dokonali w 1972 r. A. Kobylecki i P. Piekarski oraz w dniu 10.02.1973 r. A. Górny, A. Kłos, A. Kobylecki i M. Mioduszewski.

BIBLIOGRAFIA:

• Kardas R., 1991, Dziura nad Potokiem, [W:] Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa.

POWRÓT WYŻEJ : tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń tatrzańskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 1996.11.03