DŁUGOŚĆ 337 m. GŁĘBOKOŚĆ 77,5 m. WYSOKOSC OTWORU ok. 346 m npm POLOZENIE OTWORU Zrebice, gmina Olsztyn, woj. czestochowskie; gora Puchacz.
 |
Wstępna sala, wyjście z jaskini |
PODSUMOWANIE: Jest to obecnie najglebsza
znana jaskinia Jury Krakowsko-Wielunskiej. Znajduje sie tu tez
jedna z najwiekszych sal Jury, w kazdym razie najwyzsza.
Fascynujacy jest zwlaszcza widok z dolu tej sali, dajacy wrazenie
iz znajdujemy sie pod kopula bazyliki ktorej zwienczenie
rozswietla latarnia otworu wejsciowego.
OPIS JASKINI: Pionowy otwor poprzez krotki
kominek prowadzi w strone Komory Wejsciowej. Jest to jedna z
najwiekszych krasowych komor na terenie Wyzyny. Posiada wymiary
36 x 20 m przy 33 metrach wysokosci. W miejscu zakończenia
zjazdu dno jest pochyle, pokryte polewa naciekowa. Kontynuacja
jaskini sa kolejne sale: Pochyla, Naciekow Kalcytowych, Naciekow
Piaszczystych i Zawaliskowa. Najwieksza z nich jest Sala
Zawaliskowa, ktorej dno zalegaja wielkie bloki wapienne, ginace
od strony zachodniej pod piaszczystymi stozkami naplywowymi. Z
poziomu - 41 m biegnie w dol stromy korytarz, opadajacy do
glebokosci - 75,5 m. Jest to najwieksza glebokosc osiagnieta w
Jaskiniach Wyzyny Krakowsko-Wielunskiej. Z miejsc, w ktorych
szata naciekowa ulegla zniszczeniu mozna wnioskowac, ze
dzialalnosc szpaciarzy w tej jaskini ograniczyla sie tylko do
penetracji pierwszej komory. W jaskini wystepuja niezwykle rzadko
spotykane kuliste nacieki piaszczyste, pokrywajace sciany i strop
Sali Naciekow Piaszczystych. Nacieki piaszczyste z tej jaskini sa
pierwszymi poznanymi na Wyzynie formami tego typu.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia byla znana od dawna
miejscowej ludnosci. Pierwsze znane wejscie mialo miejsce w 1845
roku i z opisu wynika, ze nie bylo ono czyms niezwyklym. Do
jaskini zjezdzal strzelec rzadowy Wilkoszewski wraz z lesniczym.
Na poczatku wieku XX jaskinia zainteresowali sie szpatowcy.
Pierwszym szpatowcem w Studnisku byl mieszkaniec Olsztyna Dynski,
opuszczony na dno przy uzyciu kolowrotu w roku 1907. Szpat
eksploatowano tu w duzych ilosciach. W Komorze Wejsciowej na
poziomie 10 - 15 metrow ponad dnem zachowaly sie plytkie
wyrobiska z fragmentami obudowy gorniczej. Kolejna wzmianka o
jaskini pochodzi z roku 1948, a znajduje sie w artykule pt.
"Projekt rezerwatu Sokole Gory", napisanym weglug
sprawozdania K. Kowalskiego. Nieco obszerniejsza jest wzmianka o
Studnisku w "Jaskiniach Polski" (tom I). Obszerny opis
z planem i omowieniem genezy naciekow piaszczystych pochodzi z
1958 roku. W dniu 14 kwietnia 1985 r. grupa grotolazow: H.
Dlubis, P. Krzysztalowicz, J. Sondej i M. Mazur, pod
kierownictwem M. Miklas, odkryla dalsze partie jaskini, osiagajac
glebokosc - 68,3 m. W ostatnich latach korytarz ten poglebiono do
glebokosci 75,5 m. Kraza tez opowiesci, wydaje sie iz nie
uzasadnione, jakoby dokonano zejcia na poziom - 85 m. Kolejna nie
potwierdzona informacja jest pogloska o polaczeniu pod koniec latosiemdziesiatych Jaskini Pod Sokola Gora ze Studniskiem. Jaskinia
jest ulubionym miejscem cwiczen grotolazow. W roku 1991 w czasie
8 h 42 m dokonano 23 krotnego przejscia calej deniwelacji co
lacznie dalo pokonanie deniwelacji najglebszej jaskini swiata, a w roku 1993 i 95 klasycznego wyjscia wspinaczkowego odpowiednio z
gorna i dolna asekuracja (VI.2).
BIBLIOGRAFIA:
Fotografie: Dariusz Bartoszewski
Komora Wejsciowa foto: D. Bartoszewski,
(nawigacja myszką) |
 |
 |
Przygototwanie do zjazdu |
Zjazd z otworu |
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na do spisu jaskin
jurajskich.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 2007.07.02