Jaskinia Ludwinowska

DŁUGOŚĆ:            50 m
DENIWELACJA:        11 m
WYSOKOŚĆ OTWORU:    390 m npm.
POŁOŻENIE OTWORU:   Ludwinów, gmina Niegowa, woj. śląskie.

PODSUMOWANIE: Wnętrze jaskini smutne, szarocementowe suche i zwietrzałe. Zwiedzając ją mamy wrażenie jakbyśmy zwiedzali opuszczoną cegielnię lub cementownię. Ponad przeciętny jest tylko widok wnętrza komina. Warstwowe spękania jego ścian imitują prawie dokładnie jakby był wymurowany z cegieł i to właśnie potęguje jeszcze bardziej pierwsze wrażenie.

OPIS JASKINI: Do wnętrza jaskini prowadzą dwa otwory. Korytarz od otworu północnego, szeroki i wysoki, po kilku metrach łączy się z ciągiembiegnącym od drugiego otworu. Za tym połączeniem dochodzimy do 11-metrowego komina, otwartego całym przekrojem ku powierzchni. Za kominem korytarz staje się coraz niższy i zacieśnia się po kilkunastu metrach.
Jaskinia w części płytszej (do komina) jest sucha. Ściany zwietrzałe, form naciekowych brak.
Dno zalega namulisko gliniaste.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinia jest znana od dawna. Pierwsza dotycząca jej wzmianka, W. Jastrzębowskiego, pochodzi z 1853 roku. Zinwentaryzowana przez K. Kowalskiego w 1949 roku.

BIBLIOGRAFIA:

1. Szelerewicz M., Górny A., "Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej", PTTK "Kraj", Kraków-Warszawa 1986.

Komin z dołu, fot. J. Kuptz

Komin z góry, fot. J. Kuptz

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz wrócić do spisu jaskiń jurajskich.

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową.

Ostatnia zmiana 2001.04.25.