Jaskinia w Mechowie

DŁUGOŚĆ:            61 m
DENIWELACJA:        niewielka
WYSOKOŚĆ OTWORÓW:   około 60 m n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORÓW:  wieś Mechowo, gmina Puck
EKSPOZYCJA OTWORÓW: S

plan Jaskini w Mechowie

WSTĘP: Największa i najbardziej znana jaskinia na Niżu Polskim. Jaskinia turystyczna z oświetleniem elektrycznym, wstęp za opłatą.

OPIS JASKINI: Wejście do jaskini stanowi kilkanaście kolumn piaskowcowych. W miejscach, gdzie odległości pomiędzy nimi są większe można przedostać się do jaskini. To jeden z najbardziej atrakcyjnych krajobrazowo obiektów przyrody nieożywionej w Polsce, a kolumny to “znak rozpoznawczy” jaskini. Dwa kilkumetrowej długości korytarze prowadzą do dość rozległej salki, która jest jej centralnym punktem. W tym miejscu kończy się udostępniona turystycznie część jaskini. Z sali ku północy bierze początek niski, lecz szeroki korytarz. Ściany tego ponad dwudziestometrowej długości korytarza zbudowane są z gruboziarnistego żwiru. W niektórych miejscach na ścianach i stropie korytarza wystepują nacieki kalcytowe. Najbardziej znanym z nich jest tzw. “krwawiące serce”.

Jaskinia rozwinęła się w gruboziarnistych piaskowcach i zlepieńcach plejstoceńskich. Skały te zostały scementowane spoiwem kalcytowym. Jako źródło węglanu wapnia podaje się leżącą wyżej glinę zwałową. Rozpuszczony węglan wapnia przesączył się w położone poniżej osady, spajając je w płyty i słupy. Głównym czynnikiem denudacyjnym mającym wpływ na powstanie jaskini były wody związane z potokiem rzeźbiącym dolinę. Luźne cząstki były wymywane, zaś te zlepione węglanem wapnia stawiały zdecydowanie większy opór. Na powstanie przyotworowych kolumn duży wpływ miały także procesy eoliczne.

Na temat genezy jaskini wskazującej na pochodzenie sufozyjne można przeczytać w artykule na stronie AKG AGH Kraków.

HISTORIA POZNANIA: Jaskinię odkrył w roku 1818 mierniczy Heue w czasie dokonywania pomiarów. Pierwsze prace zabezpieczające i restauracyjne zostały przeprowadzone w 1910 roku.

BIBLIOGRAFIA:

  1. Bartoszewski D., Ciborowski T., 2005. Jaskinie Kępy Puckiej, [W:] Materiały 39. Sympozjum Speleologicznego, Sekcja Speleologiczna Polskiego Towarzystwa Przyrodników.
  2. Baryła J., Urban J., Zagórski S., 1998. Jaskinie Niżu Polskiego, Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk o Ziemi, Warszawa.
  3. Baryła J., 1999. Jaskinia w Mechowie, Jaskinie, nr 1 (14), s. 22-23.
  4. Gąsiorowski H., 1924. Formy zlepienia piaskowca dyluwialnego w Mechowie pod Puckiem, Przegląd Geograficzny, nr 4, s. 161-164.
  5. Kowalski K., 1954. Jaskinie Polski, t. III, Warszawa, s. 157-164.
  6. Szukalski J., 1994. Jaskinie na Kaszubach, Pomerania, nr 9, s. 31-32.
  7. Urban J., 2000. Skałki i jaskinie piaskowcowe na Niżu Polskim, Przegląd Geologiczny, nr 5, s. 409-411.

fot: D. Bartoszewski

Kulumny w wejściu do jaskini Kolumny widziane z wnętrza jaskini
Nacieki w głebi jaskini Nacieki w głebi jaskini
Trasa Turystyczna do jaskini Trasa Turystyczna do jaskini

POWRÓT WYŻEJ: tutaj możesz przejść do listy jaskiń Niżu Polskiego

SPIS JASKIŃ TURYSTYCZNYCH: tutaj możesz przejść do listy turystycznych jaskiń Polski

POWRÓT NA STRONĘ GŁÓWNĄ: tutaj możesz wrócić na stronę tytułową

Ostatnia zmiana 2006.01.15.