DLUGOSC: 46 m. GLEBOKOSC: - 15 m WYSOKOSC OTWORU: 870 m npm. POLOZENIE OTWORU: Labowa, Gmina Labowa.
PODSUMOWANIE:
OPIS JASKINI: Poziomo usytuowany otwor
jaskini ma owalny ksztalt i jest widoczny dopiero z bliska.
Prowadzi do 2 m glebokiej, kruchej i blotnistej, dosc
przestronnej studzienki. Z jej gliniastego dna ku polnocy ciasny
przelaz prowadzi do krotkiego, szczelinowatego korytarzyka,
zakonczonego 2,5 m, ciasna studzienka. Z jej dna, przez 1,5 m
trudny zacisk mozna sie przedostac do waskiej, wysokiej szczeliny
dlugosci 6 m, zakonczonej zawaliskiem.
Wracamy na dno wejsciowej studzienki. Ku poludniowi prowadzi,
poczatkowo ciasna, pozniej rozszerzajaca sie, 6 m gleboka
studnia. Z jej dna ku poludniowi biegnie obszerny, pochyly
korytarz., konczacy sie po 4,5 m zawaliskiem, z wyraznym
przewiewem. Widoczne sa tu dwie, niebezpieczne ze wzgledu na
ruchome wanty, szczeliny - jedna prowadzi w gore, druga
(kilkumetrowa) - w dol.
Jaskinia utworzyla sie w grubolawicowych piaskowcach magurskich,
przewarstwionych lupkami ilastymi i drobnolawicowymi piaskowcami.
Jej geneza jest zwiazana z ruchami masowymi, obejmujacymi
zachodnie stoki Kobylarki. Jest ona jaskinia rozpadlinowa,
rozwinieta na szczelinie towarzyszacej scianie urwiska. Dno
pokrywa namulisko gliniasto-piaszczyste i rumosz.
Swiatlo siega do dna wstepnej studzienki. Jaskinia jest silnie
wilgotna. Panuje w niej mikroklimat dynamiczny, ksztaltowany
intensywna cyrkulacja powietrza pomiedzy zawaliskiem na dnie i
otworem. W dniu 12 lutego 1994 r temperatura w studni wejsciowej
wynosila +6,5°C przy -10°C przy otworze. W zimie z jaskini
intensywnie wydobywa sie cieple, wilgotne powietrze.
W jaskini zaobserwowano liczne cmy i pajaki oraz zauwazono (12
lutego 1994 r.) dwa nietoperze - podkowce male, a na dnie 6 m
studni - salamandre plamista. Na dnie jaskini znaleziono kosci
jelenia z czaszka i porozem.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinie odkryl 16 stycznia 1994 r. E. Borek, ktory wowczas spenetrowal poludniowa czesc jaskini. Czesc polnocna wyeksplorowali 12 lutego 1994 r. E. Borek i P. Wanczyk, jednoczesnie dokumentujac jaskinie. Nastepnych odkryc (dokumentujac odkryte partie) dokonali 19 sierpnia 1994 r. pokonujac zacisk (Z II) i schodzac na Nowe Dno (-15 m) oraz pokonujac zacisk (Z I) w progu i odkrywajac ciasny, 5 m glebokosci Ciag w Progu. Pomiary wykonano przy pomocy busoli geologicznej i tasmy parcianej. Plan opracowal E. Borek.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia
strone.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 1999.02.11.