DLUGOSC: 125 m. GLEBOKOSC: - 14 m. WYSOKOSC OTWORU: ok. 770 m npm. POLOZENIE OTWORU: Lopien, Gmina Dobra.
Wyjście z Limanowskiego Korytarza, fot. T. Mleczek |
PODSUMOWANIE: Zwiedzanie nieco uciazliwe (ciasne korytarze, trudnosci wspinaczkowe do IV - przydatna lina). Poludniowe partie jaskini sa dosc kruche, niebezpieczne.
OPIS JASKINI: Schodzimy nim na dno
charakterystycznego zapadliska, w ktorym znajduje sie okazaly,
trojkatny otwor studni, prowadzacej do jaskini. Studnia wejsciowa
(2,0 - 3,0 m) prowadzi do szczeliny o przebiegu NW-SE. Od podnoza
studni ku NW biegnie wysoki na 1,8 m korytarz dlugosci 4 m.
Natomiast na SE odchodzi stromo opadajacy, waski korytarz, ktory
po okolo 2,5 m rozgalezia sie: na NE korytarzyk dochodzi do
Gornej Komory, natomiast na SE stromo wznoszaca sie szczelina
dochodzi po okolo 2 m do kolejnego rozgalezienia. Stad stromo na
NE prowadzi 2 m dlugosci szczelina, natomiast na S poprzez ciasny
przelaz wchodzimy do podluznej Nowej Komory. Zaraz za wspomnianym
przelazem odchodzi na E korytarz, ktory po l m zakreca na polnoc
i po okolo 2 m uchodzi ponownie w Nowej Komorze. Komora ta ma
dlugosc okolo 8 m, szerokosc do 2,9 m i wysokosc do 3,5 m. w
srodkowej czesci znajduje sie plytka studzienka, przez ktora
schodzimy do stromej pochylni. Pochylnia doprowadza do 2,4 m
wysokosci progu, za ktorym znajduje sie okazala Dolna Komora.
Rownolegle do korytarza z pochylnia biegnie podobny stromy
korytarz, ktory laczy sie nad wspomnianym progiem.
W poludniowej czesci Nowej Komory znajduje sie 1,5 m glebokosci
studzienka, ktora schodzimy do Sali Ewy. Jest to niewysoka komora
(do 1,5 m wysokosci), w ktorej ku polnocy znajduje sie opadajaca
wneka okolo 3 m dlugosci, natomiast w czesci poludniowej przez
zaciskowa (Z II) studzienke (1,5 m glebokosci) i ciasny przelaz
przedostajemy sie do kruchych (niebezpiecznie) Debickich Partii.
Wspomnianym przelazem wchodzimy do rozszerzenia, gdzie znajduja
sie dwie studzienki (1,0 i 1,2 m glebokosci). Sprowadzaja one do
dwoch niewielkich komor polaczonych ciasnym korytarzykiem.
Wschodnia sala ma polaczenie wspomniana zaciskowa studzienka z
Sala Ewy. Wysokosc Debickich Partii dochodzi do 1,0 m.
Natomiast w stropie opisanej juz Dolnej Sali, na wysokosci 5,0 m
znajduje sie komin (trudnosci IV), wychodzacy w bocznym
korytarzyku opisanej wczesniej Gornej Komory. Komora ta ma
wymiary l ,0 x 5,0 m i wysokosc do okolo 3 m. Odchodza od niej na
N i E dwie szczeliny okolo 2 m dlugosci, z Dolnej Komory z kolei
odchodza trzy korytarze:
okolo 3 m dlugosci biegnacy na SSE, okolo 2 m dlugosci na S oraz
prowadzacy do 2,0 m wysokosci progu na NNE. Za tym progiem
znajduje sie charakterystyczne skrzyzowanie dwoch szczelin zwane
Krzyzowka. Wysokosc korytarza dochodzi do okolo 4 m, szerokosc
natomiast nie przekracza 0,5 m. Przez niski przelaz wchodzimy do
slepego korytarzyka na SE zwanego Piwniczka. Ma on dlugosc okolo
5 m i wysokosc dochodzaca do 1,5 m. Zakonczony jest on
niedostepna szczelina, za ktora widac dalsze partie korytarza.
Przed zawaleniem sie poludniowej czesci Dolnej Komory w kwietniu
1997 r., mozna bylo wejsc do tych partii korytarzykiem od S.
W Krzyzowce znajduje sie rowniez ciasna studzienka glebokosci 1,0
m sprowadzajaca do rownoleglej do Piwniczki ciasnej szczeliny
dlugosci okolo 6 m. Jej SE kraniec laczy sie niedostepna
szczelina z Piwniczka, natomiast od NW uchodzi w opisanym dalej
Limanowskim Korytarzu, z Krzyzowki na NWW odchodzi dwukrotnie
zalamany, wysoki korytarzyk dlugosci okolo 5 m, zakonczony
zwezajaca sie szczelina, w jego koncowej czesci znajduje sie
ciasna studzienka 1,0 m glebokosci, ktora wychodzi w Limanowskim
Korytarzu. Od Krzyzowki na N biegnie wspomniany Limanowski
Korytarz. Zakreca on lagodnie na NW, gdzie po ok. 3 m znajduje
sie niewielkie rozszerzenie. Tu lacza sie z Limanowskim
Korytarzem wspomniane wczesniej korytarze. Od NE znajduje sie
ciasne okolo 4 m dlugosci obejscie glownego korytarza. Od
rozszerzenia Limanowski Korytarz biegnie dalej na NNW i po okolo
6 m (pokonujac dwa prozki po 1,5 m wysokosci) skreca na polnoc.
Po okolo 2 m zakreca na zachod i ponownie po 4 m skreca na N
(przejscie utrudnia blok skalny). Tu korytarz wznosi sie i po
okolo 3 m sie konczy. Wysokosc tych partii wynosi 0,7 - 1,5 m,
szerokosc 0,5 - 1,0 m.
Jaskinia osuwiskowa powstala w piaskowcach magurskich. Dno tworza
gleba i liscie (ponizej studni wejsciowej), gruz skalny (w Gornej
Komorze i Limanowskich Partiach) i glina (w Nowej Komorze i
partiach na poludnie od niej).
Jaskinia posiada mikroklimat dynamiczny, zima nie jest wymrazana.
Swiatlo dzienne siega korytarzy ponizej studni wejsciowej.
Stwierdzono obecnosc pajakow i motyli. Zima hibernuja w niej
nietoperze, w lutym 1997 r. stwierdzono wystepowanie przynajmniej
4 gatunkow nietoperzy: podkowca malego (Rhinolophus
hipposideros), nocka duzego (Myotis myotis), nocka
Brandta, wasatka (Myotis brandti mystacinus) oraz gacka
brunatnego (Plecotus auritus). Flora nie byla
obserwowana.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia przed 1996 r. nie byla wymieniana w literaturze. Po raz pierwszy w literaturze jaskinie parokrotnie wymienia ja W. Wisniewski (1996), blednie utozsamiajac z pobliska - wymieniana juz przez S. Sosnowskiego w 1914 r. - Jaskinia Zbojecka. Zlokalizowana zostala 24 czerwca 1995 r. przez B. Bubule, P. Lesieckiego i B. Sulkowskiego. Wczesniej wstepne partie mogly byc zwiedzane. Poznano wowczas partie do Dolnej Komory dlugosci okolo 50 m. 8 lutego R. Dadel i B. Szatkowski (Speleoklub Debica) oraz P. Lesiecki odkopali wejscie do Limanowskiego Korytarza wydluzajac jaskinie do okolo 80 m. 29 czerwca 1997 r. T. Mleczek (Speleoklub Debica), B. Bubula, P. Lesiecki i B. Sulkowski stwierdzili zawalenie sie poludniowej czesci Dolnej Komory. Nastapilo to w kwietniu po duzych opadach deszczu. Wydaje sie jednak, ze jaskinia sie ustabilizowala i nie groza jej juz powazne zawaly. Po zawaleniu otworzylo sie wejscie do Nowej Komory i partii na S od niej, co wydluzylo jaskinie do 125 m. Pomiary wykonali 29 czerwca 1997 r. T. Mleczek (Speleoklub Debica), B. Bubula, P. Lesiecki i B. Sulkowski uzywajac busoli geologicznej Freiberg i tasmy parcianej. Plan opracowal T. Mleczek.
BIBLIOGRAFIA:
POWROT
WYZEJ: tutaj mozesz wrocic na poprzednia
strone.
POWROT
NA STRONE GLOWNA: tutaj mozesz wrocic na
strone tytulowa.
Ostatnia zmiana 2000.01.15.